'Durf Denken' laat de Gentse Universiteit elk jaar op honderden gele affiches drukken om jonge studenten naar hun schoolbanken te lokken. Ik ging de uitdaging vijf jaar geleden alvast aan en inderdaad, ze hebben mij doen 'durven denken'. Niet dat ik voordien een algehele broekschijter was, maar ik wil hun rol bij deze zeker niet minimaliseren. En toch heeft de UGent mijn rationeel denkvermogen nog nooit zo uitgedaagd als vandaag. Oorzaak? De krantenkop: "Extreem-rechtse NSV krijgt subsidies van Gentse universiteit."
Concreet houdt dit in dat de Nationalistische Studentenvereniging (NSV) na 27 jaar opnieuw erkend wordt als studentenvereniging en dus van subsidies kan genieten en gratis gebruik mag maken van universiteitslokalen. Wie zich weinig kan voorstellen bij het NSV en nog nooit het genoegen heeft gehad één van haar leden tegen het lijf te lopen: een kleine voorstelling. Zoals andere studentenbewegingen hullen ze zich in ruime katoenen schorten waar de versheidsdatum al ver van overschreden is. Niets speciaals zou je denken. Maar wat hen echt uniek maakt, zijn hun folkloristische petjes. Overal marcheren ze vrolijk rond met een hoofddeksel à la Ciske De Rat. Een stoute denker zou de vergelijking kunnen maken met de welvermaarde Hitlerjugend. Ik ben geen stout denker. Gelukkig.
Ondanks de jolige petjes zijn de NSV'ers niet bepaald koorknapen. Zo was er een goeie reden waarom ze in 1982 uit de Universiteit werden gegooid. Tijdens een NSV-debat begonnen extreem-linksen en extreem-rechtsen namelijk flessen naar elkaar te gooien. Akkoord, de extreem-linksen waren begonnen, maar it takes two to tango. Veel erger nog dan deze kwajongensstreken zijn hun radicale standpunten. Dat ze de onafhankelijkheid van Vlaanderen eisen, daar schrikt een mens niet meer van op. Er zijn er nog die dat willen. Maar je kan je natuurlijk wel afvragen of student Mohammed ook lid mag worden van het clubje. Daarnaast verzetten ze zich gretig tegen abortus en het homohuwelijk, terwijl dat laatste zelfs een mensenrecht is (Wet gelijke behandeling, 1994). Meer nog, zelfs gemengde huwelijken zijn not done. Je zou het zelfs een stokpaardje van de bende kunnen noemen. Ik citeer: "Zonder xenofoob te zijn kan men toch redelijk stellen dat in een land de aanwezigheid van grote groepen vreemdelingen de integriteit van de volksgemeenschap aantast" (Sieghild Rossaert, ledenblad Signaal 1978). En het officieuze NSV-lied ten slotte gaat als volgt: "Ne vuile jood, ne maoïst. Ne franskiljon en socialist. Den BRT* en 't syndikaat. Die benen we uit tot op de graat! En den Unifac*, die vuil barak. Die slagen we in de prak!" (Pieter Huybrechts, NSV-praeses 1956).
Dat ze die ideeën verkondigen, daar kan je je bedenkingen bij hebben. Het recht op vrije meningsuiting zorgt er evenwel voor dat het mag. Hoewel het me niet onmogelijk lijkt dat de Antiracismewet (1981) op enkele uitlatingen van toepassing is. Wat mij vooral tegen de borst stuit is dat een instituut zoals de Universiteit Gent die jongens subsidieert. In zijn missieverklaring lezen we dat de Universiteit open staat voor alle studenten ongeacht hun levensbeschouwelijke, politieke, culturele en sociale achtergrond. Hierbij verwijzen ze trots naar hun antidiscriminatieverklaring. Maar is het niet zo dat de UGent, door lokalen te voorzien waar NSV'ers hun ideeën kunnen spuien, haar beginselverklaring schendt? Is het niet zo dat de Universiteit Gent discriminatie ondersteunt door de folders van het NSV te betalen? Ik denk maar wat.
Een Universiteit is voor mij een centrum van rede en wetenschap. Of dat zou het toch moeten zijn. Als dat centrum onder het mom van vrije meningsuiting een beweging steunt die staat voor irrationele segregatie, dan verliest dat centrum een deel van zijn glans.
Dat denk ik
Concreet houdt dit in dat de Nationalistische Studentenvereniging (NSV) na 27 jaar opnieuw erkend wordt als studentenvereniging en dus van subsidies kan genieten en gratis gebruik mag maken van universiteitslokalen. Wie zich weinig kan voorstellen bij het NSV en nog nooit het genoegen heeft gehad één van haar leden tegen het lijf te lopen: een kleine voorstelling. Zoals andere studentenbewegingen hullen ze zich in ruime katoenen schorten waar de versheidsdatum al ver van overschreden is. Niets speciaals zou je denken. Maar wat hen echt uniek maakt, zijn hun folkloristische petjes. Overal marcheren ze vrolijk rond met een hoofddeksel à la Ciske De Rat. Een stoute denker zou de vergelijking kunnen maken met de welvermaarde Hitlerjugend. Ik ben geen stout denker. Gelukkig.
Ondanks de jolige petjes zijn de NSV'ers niet bepaald koorknapen. Zo was er een goeie reden waarom ze in 1982 uit de Universiteit werden gegooid. Tijdens een NSV-debat begonnen extreem-linksen en extreem-rechtsen namelijk flessen naar elkaar te gooien. Akkoord, de extreem-linksen waren begonnen, maar it takes two to tango. Veel erger nog dan deze kwajongensstreken zijn hun radicale standpunten. Dat ze de onafhankelijkheid van Vlaanderen eisen, daar schrikt een mens niet meer van op. Er zijn er nog die dat willen. Maar je kan je natuurlijk wel afvragen of student Mohammed ook lid mag worden van het clubje. Daarnaast verzetten ze zich gretig tegen abortus en het homohuwelijk, terwijl dat laatste zelfs een mensenrecht is (Wet gelijke behandeling, 1994). Meer nog, zelfs gemengde huwelijken zijn not done. Je zou het zelfs een stokpaardje van de bende kunnen noemen. Ik citeer: "Zonder xenofoob te zijn kan men toch redelijk stellen dat in een land de aanwezigheid van grote groepen vreemdelingen de integriteit van de volksgemeenschap aantast" (Sieghild Rossaert, ledenblad Signaal 1978). En het officieuze NSV-lied ten slotte gaat als volgt: "Ne vuile jood, ne maoïst. Ne franskiljon en socialist. Den BRT* en 't syndikaat. Die benen we uit tot op de graat! En den Unifac*, die vuil barak. Die slagen we in de prak!" (Pieter Huybrechts, NSV-praeses 1956).
Dat ze die ideeën verkondigen, daar kan je je bedenkingen bij hebben. Het recht op vrije meningsuiting zorgt er evenwel voor dat het mag. Hoewel het me niet onmogelijk lijkt dat de Antiracismewet (1981) op enkele uitlatingen van toepassing is. Wat mij vooral tegen de borst stuit is dat een instituut zoals de Universiteit Gent die jongens subsidieert. In zijn missieverklaring lezen we dat de Universiteit open staat voor alle studenten ongeacht hun levensbeschouwelijke, politieke, culturele en sociale achtergrond. Hierbij verwijzen ze trots naar hun antidiscriminatieverklaring. Maar is het niet zo dat de UGent, door lokalen te voorzien waar NSV'ers hun ideeën kunnen spuien, haar beginselverklaring schendt? Is het niet zo dat de Universiteit Gent discriminatie ondersteunt door de folders van het NSV te betalen? Ik denk maar wat.
Een Universiteit is voor mij een centrum van rede en wetenschap. Of dat zou het toch moeten zijn. Als dat centrum onder het mom van vrije meningsuiting een beweging steunt die staat voor irrationele segregatie, dan verliest dat centrum een deel van zijn glans.
Dat denk ik
